پیش بینی نشانگان بالینی در دانشجویان دارای تجربه شکست عاطفی بر اساس ساختارهای شخصیتی: نقش تعدیل کننده ی حمایت اجتماعی ادراک شده

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش ساختارهای شخصیتی در پیش بینی نشانگان بالینی در دانشجویان دارای تجربه شکست عاطفی و نقش تعدیل کنندگی حمایت اجتماعی ادراک شده در این رابطه می باشد. مواد و روش ها: با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمرات افراد دارای تجربه شکست عاطفی در پرسش نامه های ضربه عشق، افسردگی بک و سلامت روان، 65 دانشجوی دارای نشانگان بالینی و 65 دانشجوی بدون نشانگان بالینی از دانشگاه های پیام نور تبریز، دانشگاه تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز انتخاب شدند و پرسش نامه های 6 عاملی شخصیت هگزاکو ( hexaco ) و پرسش نامه حمایت اجتماعی ادراک شده ( multidimensional scale of perceived social support ) را تکمیل کردند. تحلیل داده ها به کمک نرم افزارهای spss16 و lisrel8.54 و به روش آزمون تحلیل واریانس چندراهه ( manova ) و تحلیل مسیر انجام شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که بین دو گروه، از نظر ویژگی های شخصیتی و حمایت اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0 p< ) و حمایت اجتماعی نقش تعدیل کننده در بروز نشانگان بالینی بعد از شکست عاطفی دارد. نتیجه گیری: ویژگی های شخصیتی و حمایت اجتماعی در روابط عاطفی هر فرد دخیل می باشد و نحوه برخورد با چالش های پیش رو در این نوع روابط را پیش بینی می کنند. بعد از شکست عاطفی، اگر خانواده بتواند فرزندان را با حمایت مستقیم و غیرمستقیم از این بحران خارج کند، فرد این داغدیدگی را به طور طبیعی می گذراند و نشانگان بالینی کمتر تداوم می یابد.